Gia (28) werd geboren als jongen, maar onderging twee jaar geleden een geslachtsoperatie. ‘Ik ben altijd wel heel androgyn geweest. Mijn haar was al lang, ik had een beetje een underground kledingstijltje en droeg make-up. Dus voor mijn omgeving en ook voor mezelf was er niet per se één omslagpunt.’

Naast haar baan als accountmanager, werkt Gia in het nachtleven als ‘door artist’ bij clubs en events. Ze omringt zich met mensen die haar volledig accepteren zoals ze is: ‘Ik weet dat ik echt in mijn handjes mag knijpen’.

Hoe was jouw kindertijd?

‘Ik was altijd druk met school en met mijn paarden. Ik trainde vijf uur per dag en ging in de weekenden op concours. Verder had ik weinig sociale bezigheden. Wel wist ik dat ik op jongens viel. Maar tot ik een jaar of negentien was, dacht ik vrij simpel: “ik zal wel homo zijn”. Dat ik altijd met de barbies van mijn zus speelde, haar kleding wilde dragen en bij de meisjes wilde horen, hoorde daarbij dacht ik.’

‘Ik vond jongens leuk, maar zij mij niet’

‘Ik wist niet beter en in mijn familie spraken we niet echt over gevoelens. Als puber was dat wel lastig. Ik had nooit een vriendje. Ik vond jongens leuk, maar jongens vonden mij niet leuk. En voor veel gay guys was ik veel te vrouwelijk, dus dat zat ook niet mee. Ik heb vaak gedacht: wie ben ik? Wie vindt me wel leuk? En vindt überhaupt iemand me leuk? Vooral daarmee ben ik opgegroeid.’

Hoe ontdekte je dat je vrouw bent?

Gia werd gefotografeerd door Anne van Luin en geïnterviewd door Tanja Terstappen

‘Ik verhuisde naar Amsterdam en daar ging een wereld voor me open. Ik kwam in aanraking met andere milieus en één van mijn beste vriendinnetjes vertelde over haar ervaringen. Zij raadde me aan om eens te gaan praten bij het VUMC, bij het genderteam. Ik ging daar op intake en had een gesprek met de psychiater. Aan de hand daarvan wordt gekeken of er genderdysforie kan worden vastgesteld. Daar kreeg ik eindelijk antwoord!

Ik wist opeens precies wat er speelde, wat het was en waar ik naartoe wilde. Al mijn ervaringen van vroeger vielen op hun plek. En ik was er ook direct klaar voor. Ik ben gelijk het traject ingegaan, all by myself. Ik heb het mijn ouders niet eens verteld.’

Was het een grote omslag in je leven?

‘Nou, ik ben altijd wel heel androgyn geweest. Mijn haar is lang, ik had een beetje een underground kledingstijltje en droeg make-up. Dus voor mijn omgeving en ook voor mezelf was er niet per se één omslagpunt. Twee jaar geleden heb ik de ‘grote operatie’ gehad. Met mijn toenmalige vriend kon ik ontdekken hoe het was om voor het eerst seks te hebben als vrouw en ja, dat voelde eigenlijk zoals het altijd had moeten voelen. Drie weekjes geleden heb ik mijn borsten laten doen en daar ben ik heel blij mee. Helaas waren ze er nog niet voor de shoot, haha. Maar ik vind het nog steeds een hele mooie foto, hoor.’

Hoe reageert je omgeving?

‘Sommige transvrouwen hebben het echt heel moeilijk en durven bijna de deur niet uit. Ik mag echt blij zij met de omgeving waarin ik terecht ben gekomen, omdat iedereen mij gewoon accepteert. Ik heb zulke lieve mensen om me heen. Vriendinnen die bijna met me te koop lopen, zo trots zijn ze. En dat geeft me heel veel energie en kracht. Ook in het nachtleven werk ik op plekken waar mensen komen voor love, piece and happiness. Waar iedereen hetzelfde is. Het maakt niet, uit: hoe gekker, hoe beter. Dat is fantastisch.

Ik word niet raar aangekeken. Mensen steunen me juist. Maar ik weet dat ik in mijn handjes mag knijpen, want ik hoor genoeg nare opmerkingen. Veel mensen zijn zo f*cking oppervlakkig. Transvrouwen zijn door een heel traject heen gegaan en dat is zeker niet makkelijk geweest, dus omarm ze gewoon.’

Happy on Friday

Het interview is onderdeel van het project Happy on Friday, bedacht en opgezet door Kim van der Hoeven: ‘Uit eigen ervaring ken ik de impact van ernstig ziek zijn. Ik bleek – net als mijn zusjes en moeder – het borstkankergen BRCA1 te hebben. Ik had een leuke, creatieve baan als beeldproducer bij magazine Glamour en genoot van mijn leven in Amsterdam.

In één klap nam alles een totaal andere wending toen ik ook – net als mijn zusjes – de diagnose borstkanker kreeg. Na drie heftige operaties, waaronder een borstreconstructie, en een langdurig herstel, zit ik eindelijk weer lekker in mijn vel. Mijn toekomst ziet er weer rooskleurig uit.
 Toen één van mijn zusjes een aantal jaar geleden mee deed aan het project ‘Borstbeeld’, waarbij 12 bekende fotografen vrouwen met borstkanker portretteerden, werd ik geïnspireerd. Trots en vol kracht straalde ze op een prachtige grote foto, geëxposeerd op het Museumplein in Amsterdam. Daar is het idee voor Happy on Friday geboren.

Voordat ik ziek werd organiseerde ik als beeldproducer fotoshoots met topteams uit de Nederlandse modewereld. Voor Happy on Friday wil ik mijn ervaring als creatief producer inzetten met de topteams van Nederland om vrouwen in een moeilijke periode van hun leven het gevoel van eigenwaarde terug geven. Een periode die ze kunnen afsluiten met een mooi portret die ze door hun omgeving cadeau krijgen of die je jezelf cadeau geeft.”

Wil jij ook zo’n mooie foto of wil je dit iemand cadeau geven na een zware tijd? Kijk eens op happyonfriday.nl.