Op het verhaal dat Wendy en haar broer Mike vertelden over hun tattoo kregen wij honderden reacties. De mooiste verhalen delen wij om de week met jullie. Deze week deelt Stephanie haar verhaal: ‘Mijn vader heeft helaas niet oud mogen worden en even leek het erop dat ik ook mijn moeder veel te jong moest verliezen.’
‘Al even liep ik met het idee rond een tattoo te laten zetten van een “vergeet-me-nietje”. Het herinnert me aan mijn vader die ik bijna 5 jaar geleden verloor aan de gevolgen van de ziekte van Alzheimer. Hij was 58 jaar toen hij de diagnose kreeg. Vreselijk jong natuurlijk. Mijn vader was misschien niet de makkelijkste maar hij was mijn beste vriend. Hij is altijd een harde werker geweest, stond altijd voor anderen klaar en ik had hem dan ook zo een fijn pensioen gegund samen met mijn moeder. Helaas mocht hij zijn pensioen niet eens halen. In vier jaar tijd ging hij enorm hard achteruit en de ziekte vrat hem letterlijk van binnen op. Van een boom van een kerel tot een mannetje van net 50 kilo toen ik hem samen met mijn moeder en toenmalige schoonzus de laatste zorg gaf. Hij mocht 62 worden…’
Verdacht vlekje
‘Dit jaar moest mijn moeder een darmonderzoek ondergaan. Er werden drie poliepen weggehaald en mijn moeder mocht snel alweer weer naar huis. De dagen daarna kreeg ze het steeds benauwder, ze had pijn maar ondanks dat alles ging ze gewoon werken. Ze had het darmonderzoek op een dinsdag en vrijdag zaten we op de spoedeisende hulp. Ze kon van de pijn niet meer lopen en haar ademhaling zat enorm hoog. Er werd een buikfoto, maar ook een longfoto gemaakt omdat ze zo benauwd was. Op de buikfoto was te zien waar de pijn vandaan kwam: een geperforeerde darm. En toen kregen we ook te horen dat er een verdacht vlekje op haar long te zien was.’
Positief
‘Omdat de prioriteit op dat moment bij haar buikklachten lag, werden we dus het weekend ingestuurd met enorm veel onzekerheid over dat vlekje. Mijn moeder werd opgenomen in verband met haar geperforeerde darm en kreeg hiervoor antibiotica via een infuus. Ze mocht gelukkig na een lang weekend ziekenhuis weer naar huis. Op dat moment ging ze de medische malle molen in. Na diverse scans, longtesten en een punctie verder krijgen we de diagnose… Longkanker. Terwijl ik alleen maar doemscenario’s voorbij zag komen, bleef mijn moeder positief. Wat een respect voor mijn moeder.’
Niet haar tijd
Als de darmperforatie niet was opgetreden, was de kanker in haar long voorlopig nog niet opgemerkt. De kanker zou na een tijdje klachten geven, maar dan zou het waarschijnlijk te laat zijn geweest. Het is niet voor niets dat longkanker ook wel een sluipmoordenaar wordt genoemd. Tijdens een operatie hebben ze een deel van haar rechter long weggehaald samen met een aantal lymfeklieren. De kanker is weg en ook de lymfeklieren waren gelukkig niet aangetast. Wat een opluchting! Mijn moeder krijgt nu nog wel chemo, maar dit is meer preventief. Het gaat wonderbaarlijk goed met haar. Ze voelt zich goed en heeft nauwelijks last van de chemo. Net zoals Nicolette Kluijver zei in haar interview in WENDY was het ook mijn moeders tijd nog niet.’
De tattoo
‘Mijn vader heeft helaas niet oud mogen worden en even leek het erop dat ik ook mijn moeder veel te jong moest verliezen. Ik ben enorm dankbaar dat ik haar nog bij me heb en ik hoop dat ik nog heel lang mag genieten van haar positiviteit, haar liefde en haar zorgzaamheid. Mijn tattoo heeft dus een dubbele betekenis gekregen. De “vergeet-me-nietjes” voor mijn vader en de tekst “just breathe” voor mijn moeder. Het idee van een “vergeet-me-nietje” leek me heel mooi. Niet alleen omdat ik hem nooit zal vergeten maar ook omdat het blauwe bloemetje symbool staat voor deze verschrikkelijke ziekte waarbij je steeds meer vergeet.’
Wil jij ook je verhaal over je tattoo met ons delen? Mail naar online@wendymultimedia.nl en wie weet sta jij de volgende keer op WENDY online.
