Ze vinden het moeilijk om erover te praten. Dat zeggen ze, maar het is ook te zien. Tessa kijkt tijdens het vertellen vaak naar de grond. Ze heeft haar hand op Victors knie en wrijft af en toe even. Die kleine aanrakingen zijn extra belangrijk wanneer het van seks niet meer komt. ‘Als ze me helemaal niet meer zou aanraken, zou ik pas écht gek worden.’ Het is bijna een jaar geleden dat ze voor het laatst met elkaar vreeën. Het was net nadat Tessa’s zwangerschapsmisselijkheid over was en voordat haar heupen pijn begonnen te doen.
Onbegrip
Victor: ‘Ze heeft flink geleden tijdens haar zwangerschap. Dat vond ik heel naar om te zien.’ Dat Tessa tot de bevalling en een paar weken erna niet openstaat voor seks, dat snapt Victor ook wel: ‘Ze moest lichamelijk maar ook geestelijk herstellen, weer een beetje zichzelf worden.’ Voor Tessa is het moment dat haar man weer aan het werk gaat, het moment dat het misgaat tussen hen. Het moment waarop het onbegrip steeds groter wordt. Ze legt het voorzichtig uit, bang om haar man te kwetsen: ‘Vanaf het moment dat onze dochter er was, begonnen onze levens uit elkaar te lopen. Victor ging weer aan het werk, ik was thuis met onze dochter die slecht sliep. Ik was doodop en dan had ik alleen nog maar voor mijn baby gezorgd, niet eens het huishouden gedaan of zo. Victor dacht na zes weken: wanneer komt ons seksleven weer terug? Maar mijn wereld was zo veranderd sinds ik moeder was. Mijn hoofd was bomvol met alles. Ik had net genoeg tijd om me te douchen. Laat staan om me daarbeneden te scheren, bijvoorbeeld. Maar ik had ook gewoon de behoefte aan seks niet. Er was even geen plek voor in mijn leven, leek wel.’
Praten
Er is zijn verhaal en er is haar verhaal. Het lukt ze niet om elkaar hierin te vinden. Victor: ‘Al zijn we altijd blijven praten. Ook hierover, hoewel we het allebei moeilijk vinden. Tessa probeert uit te leggen hoe het bij haar werkt. Maar ik ben geen vrouw, geen moeder en kan niet in haar hoofd kijken. Ik denk: dan maak je toch gewoon zin? Dan vind je het, als je eenmaal opgestart bent, echt wel weer lekker.’ Voor Tessa voelt seks, en ze zegt het met enige schaamte, als nóg een taak op haar ellenlange to-dolijst. Ze mist de intimiteit wel, maar wil haar man ook geen valse hoop geven: ‘Als ik hem zomaar een kus geef of even vastpak, denkt hij meteen: zal het nu dan eindelijk gebeuren? Dan moet ik hem weer afwijzen. Dus, om eerlijk te zijn, doe ik dat ook steeds minder. Dat mis ik wel.’
Seksloos leven
Eerst dachten ze allebei nog: die seks komt vanzelf wel terug. Maar binnenkort is het een jaar geleden. Victor: ‘Ik verlaat mijn vrouw hier niet om. Daar hoeft ze niet bang voor te zijn en dat zeg ik haar vaak. Maar ik ben een jonge vent en teken niet voor een seksloos leven. Daar vind ik mijn vrouw ook veel te knap en sexy voor.’ Zij lacht, toch gevleid door zijn compliment: ‘Ik ook niet. Ik wil deze vrouw niet blijven. Ik wil weer samen plezier maken in bed. Die spontaniteit, dat gekke, dat mis ik. Ik herinner me nog hoe verbonden ik me na het vrijen altijd voelde met Victor.’
Samen zoeken ze naar een oplossing. Seks op afspraak? Hulp van een seksuoloog? Hun slecht slapende dreumes toch maar een weekendje bij oma brengen? Ze zijn er nog niet uit, toch weten ze allebei zeker dat ze hier samen uit komen. Tessa: ‘Want ik hou van hem.’ Victor glimlacht. ‘Fijn om dat te horen, schat. Ik hou ook van jou.’ En ze knuffelen. Gewoon een knuffel, even verder niets.
[green_note title=”Tessa & Victor” text=”TESSA (32) en haar man VICTOR (34) kregen bijna een jaar geleden een dochtertje. Sinds zij zes maanden zwanger was, hebben ze ‘het’ niet meer gedaan.” ]
