Vandaag gaat de Pride Month officieel van start: een periode waarin we diversiteit en liefde in al hun vormen vieren. Daarom spreken wij met niemand minder dan onze eigen geweldige WENDY-stagiair Sam over de liefde. Want liefde zou tussen iedereen mogen bestaan, ongeacht geslacht of identiteit.
“We leven met z’n allen op één aardbol. Waarom kunnen we elkaar niet gewoon accepteren? Ik wil over straat kunnen lopen zonder dat ik bang hoef te zijn voor jongens die mij uitschelden of naroepen. Je hoeft me niet leuk te vinden of te begrijpen waarom ik ben zoals ik ben, maar ik heb net zoveel recht om hier te zijn als dat jij hebt. En dat is precies waarom het nog nodig is dat we Pride vieren.”
Hoe kwam je erachter dat je niet op vrouwen viel?
“Ik heb nooit dat moment gehad waar alle puzzelstukjes in elkaar klikten en ik dacht: oh ik val op mannen. Vanaf kleins af aan speelde ik met barbies en prinsessenjurken. Van grote stoere auto’s werd ik niet gelukkig. Ik weet nog dat ik een keer met mijn oma op vakantie ging naar Breskens, in Zeeland. We liepen door de stad en mijn oog viel op een sneeuwwitje jurk in de Kruidvat. Ik keek mijn oma met grote verliefde ogen aan: ‘Oma kijk nou, die wil ik!’ Ze gaf me een glimlach en zei dat ze dat even met mijn moeder moest overleggen. Aan de telefoon hoorde ik mama zeggen: ‘Moet hij dat nou wel doen? Zo wordt hij uitgelachen of gepest door andere kinderen.’ Mijn oma gaf daar weinig om: ‘Pak die jurk maar snel Sam. Ik reken het af.’ Thuis kwam ik met een grote lach de trap aflopen, in die jurk. Mijn moeder schrok even, maar lachte toen. Ze heeft nooit anders naar mij gekeken.
Ik heb ook nooit moeite gehad met het delen van mijn voorkeur voor mannen. Wel vond ik het lastig dat iedereen zoveel vooroordelen over je had: ‘oh, jij bent sowieso homo’. Het klonk zo hard en ik wilde ze daarom geen gelijk geven. Uiteindelijk heb ik dat losgelaten. Ik ben nou eenmaal wie ik ben. Doordat mijn ouders mij hebben zien opgroeien, wisten ze allang dat ik niet op vrouwen viel. Ondanks dat heb het ze wel nog een keer ‘echt’ verteld. Niet omdat ik het gevoel had dat het nodig was, maar meer omdat kinderen uit mijn omgeving zeiden dat ik dat moest doen. Ze reageerden precies zoals ik had verwacht: ‘Dat wisten we al Sam en er is helemaal niets mis mee’.”
Wat zou je mee willen geven aan ouders of jonge mensen die er mee worstelen?
“Het is zeker niet gemakkelijk om volledig jezelf te zijn. Ik heb best een vrouwelijke kant: lange nagels, make-up en topjes. Uiterlijke verzorging vind ik heel belangrijk en het is ook gewoon wie ik ben. Dat ik nu durf te dragen wat ik wil, betekent niet dat dat altijd zo is geweest. De eerste paar keren dat ik mijn nagels zwart had gelakt, krabde ik het de volgende dag in de bus er gauw weer af. Ik was bang voor confrontaties en meningen van klasgenootjes. Daarnaast was mijn eerste vriendje ook niet zo fan van mijn ‘vrouwelijke kant’, dus verborg ik het liever.
Ik zou graag willen meegeven dat je mooi bent, zoals je bent. Doordat je misschien niet het ‘ideale plaatje’ van de maatschappij bent, kom je voor uitdagingen te staan. Je zult grenzen over moeten om die uitdagingen te overwinnen. Herhaal dit zinnetje, iedere keer dat je bang bent om een stap over die grens te zetten: Ik ben hier voor mezelf, ik verdien een gelukkig leven, dus waarom zou ik mezelf voor anderen aanpassen?
Probeer iedere keer een klein stapje over je grens te doen. Net zoals ik deed met mijn nagels: van een licht kleurtje, naar een felle kleur, naar uiteindelijk diamantjes op die felle kleur. Je kunt niet in één keer alles aan jezelf veranderen. Het heeft tijd nodig.
Ook zijn de mensen om je heen erg belangrijk. Bedenk goed voor jezelf: wie hebben jouw rug als je een keer naar beneden zou vallen en wie niet?”
Waarom is het belangrijk dat we Pride vieren?
“Ondanks dat Nederland het eerste land was dat het homohuwelijk accepteerde, zijn we nog lang niet zo vrij als dat we zouden moeten zijn. Hoe vaak ik nog word nageroepen, omdat ik ben wie ik ben. Als ik ’s avonds over straat loop en een groepje hangjongeren tegenkom, loop ik een blokje om. Ik weet dat ik kwetsbaarder ben dan een hetero jongen, die wel tussen de normen en waarden past. Ik zou zo graag over straat willen lopen, wetende dat ik vrij ben en geaccepteerd wordt. Hierom is het belangrijk dat er een maand is, waar mensen erop geattendeerd worden dat er nog veel meer is dan alleen liefde tussen man en vrouw. Ik ben trots op wie ik ben en waar ik nu sta. En ik hoop dat jij dat ook bent.”
