De klassieke trouwjurk op zolder, wie kent ‘m niet. Het is óf je eigen trouwjurk die je maar niet weg kunt doen (want: veel te mooie herinneringen), of het is de jurk van je moeder die hoopt dat jij ooit in haar exemplaar naar het altaar loopt. Maar helaas mam: that’s never gonna happen.
En toch laten we ‘m daar maar hangen. Onder het stof, bewoond door een volkje motten, en altijd op een onhandige plek: want, gigantisch gevaarte. Femke Mostert bedacht hier iets leuks en duurzaams op: de bridal kimono. Het geven van een tweede leven aan bruidsjurken door ze om te toveren tot prachtige kimono’s. “Want die kun je wél elke dag dragen.”
Duurzaam diep geworteld
Nadat Femke twee jaar lang met een burn-out thuis heeft gezeten, besluit ze haar baan als werkcoach bij de gemeente op te zeggen en voor zichzelf te beginnen. Dat duurzaamheid een grote rol gaat spelen, staat vast: “Als kind uit een gezin van negen, ben ik calvinistisch opgevoed. Kopen was geen onderdeel van ons leven. Spullen werden altijd gerepareerd, niet weggegooid. Dat was toen puur praktisch, maar ik kan wel zeggen dat dat duurzame daardoor heel diepgeworteld is.”
Ze vervolgt: “Er is zo ongelofelijk veel afval op de wereld, daar moest ik gewoon iets mee. Dat was echt een soort inner calling. Ik dacht: het kan toch niet zo zijn dat mensen gewoon leren bankstellen op straat zetten en dat die gewoon vernietigd worden? Leer is zo kostbaar. Er is niet alleen een dier voor doodgegaan, maar bij het looien wordt het milieu ook nog eens ontzettend belast. Kortom, ik wilde wat met al dat leer dat mensen maar weggooien. Uiteindelijk ben ik gewoon achter mijn oma’s naaimachine gaan zitten en ben ik dingen gaan uitproberen. Dat is nu zeven jaar geleden.”
Iedereen verantwoordelijk voor eigen afval
Femke richt La Femme Qui Rit op, waar ze voornamelijk tassen (maar ook andere producten) van tweedehands leer op aanvraag maakt: “Ik maak bewust geen voorraad, want daar kun je mee achterblijven. En precies dat wil ik niet. Mijn overtuiging is dat je niet alleen verantwoordelijk bent voor je eigen geluk en succes, maar ook voor je eigen afval. Ik vind het overigens heel leuk om mensen daarmee te helpen en word ook vaak gevraagd om mee te denken in duurzaamheidsvraagstukken. Dus: mocht je vragen hebben over hoe je om moet gaan met spullen die je weg wilt doen, bel me - dan kijken we samen hoe je dat stukje afval kunt verminderen.”
Recent ziet ook Bridal Kimono het levenslicht. “Ik stond op een gegeven moment op een beurs, waar iemand naar mij toe kwam en zei: ‘Ik vind jouw tassen zo mooi, ik wil met jou samenwerken.’ Die vrouw had een tweedehands trouwjurkenzaak en zat nog met tweehonderd jurken die maar niet verkocht werden. Ik zei: ‘Stuur me maar een jurk op, dan ga ik kijken wat ik ermee kan.’ Diezelfde avond zat ik met een vriendin een wijntje te drinken aan het haardvuur. Zij vertelde me dat ze die dag een kimono had gekocht, en toen wist ik het: trouwjurk, kimono.” Daarna is het snel gegaan. Als ik eenmaal een idee heb, dan voel ik echt de urge om dat meteen verder te gaan ontwikkelen in de volle overtuiging dat dit een goed idee is. Wist je dat in Nederland producten maakt van gedragen trouwjurken?”
Een mooi verhaal
Inmiddels kun je bij Femke dus niet alleen meer terecht voor een handgemaakte (laptop)tas , maar ook voor een kimono. “Het leuke aan de kimono vind ik dat-ie niet alleen duurzaam is, maar dat het ook nog een heel mooi verhaal heeft. Een trouwjurk heeft altijd een bijzondere geschiedenis. Je moeder kan overleden zijn, je ouders kunnen gescheiden zijn, jijzelf kan gescheiden zijn, maar die jurk houdt z’n verhaal. Het is één en al storytelling. Hoe mooi dat je bijvoorbeeld een kimono van je eigen jurk voor je dochter kan laten maken voor op de dag dat zij gaat trouwen. Dan kan ze daar bijvoorbeeld ‘s ochtends in opgemaakt worden. Of je laat hem maken voor jezelf, dat kan natuurlijk ook. Op die manier maak je nog dagelijks gebruik van zo’n bijzondere en vaak ook nog peperdure jurk. Dat is toch mooi!”
Kijk om je heen
Mocht je nou geen trouwjurk op zolder hebben hangen, dan hoopt Femke dat ze mensen met haar verhaal alsnog op ideeën brengt. “Kijk eens om je heen naar wat je hebt en wat je weg wilt doen. Bedenk daar iets creatiefs mee, en lukt dat niet, schakel dan hulp in. Er zijn meer dan genoeg mensen die je kunnen helpen die duurzaamheid slag te maken. En dat is écht nodig, want zoals we nu leven, met producten die na een gemiddelde levensduur van vijf jaar weggegooid worden, gaan we het niet redden. De aarde is op, pak je verantwoordelijkheid. En het resultaat is vaak nog leuk ook.”
