Jarenlang was Kiki Duren (32) succesvol lifestyle-journalist en sprintte ze - hooggehakt - van event naar event en van redactie naar redactie. Totdat ze voelde: leuk, Kim Kardashian, maar ik wil méér voor vrouwen gaan betekenen.
Met enigszins knikkende knieën stopt ze met haar fantastische baan en leert een Kiki kennen waarvan ze niet wist dat die zich in haar schuilhield. Nu, vier jaar later, leeft ze met haar vriend en drie katten haar droomleven in Spanje: “We emigreerden zonder dat we een huis of baan hadden, maar we voelden gewoon: dit moeten we doen.”
Vertragen in de lockdown
Mocht de naam Kiki je bekend voorkomen, dat kan goed kloppen. Als lifestyle-journalist schreef ze jaren voor het platform Amayzine waar ze menig lezer om haar hilarisch schrijvende vinger wond. “Het was er fantastisch. Ik kreeg superveel vrijheid en er kwamen geweldige kansen op mijn pad. Toch was de drang om het anders te gaan doen groter. Ik weet nog precies waar ik was toen de puzzelstukjes ineens in elkaar vielen. Dat was tijdens de coronaperiode. Ik had toen al twee keer een burn-out gehad en wist dat dat harde rennen me niet gelukkig maakte. Toch was een lockdown voor mij blijkbaar de enige manier om echt tot vertraging te komen. Ineens merkte ik dat ik me daar heel prettig bij voelde. Ik, de Kiki die altijd van huis was, die altijd druk was. Minder werk-events, minder verplichtingen, meer thuis zijn - ik vond het heerlijk. Ineens vielen de kleine dingen in het leven me op. Een mooi bloemetje in de tuin? Dat soort dingen zag mijn vriend altijd, ik had daar echt geen tijd voor. Racen moest ik. Maar nu zag ik ineens ook nog dat ándere plantje achter dat mooie bloemetje staan.”
Diepe zelfreflectie
“Tijdens de eerste lockdown begon ik met wandelen. Ik liep eindeloos in de natuur vlak achter mijn huis. En toen was er ineens die specifieke dag. Het klinkt misschien een beetje gek, maar het voelde echt alsof ik drugs op had. Ik voelde me zo weird, maar kreeg allemaal heldere inzichten over mezelf. Ik zag het gewoon ineens. Een easy going life - zo wilde ik het. En daar paste mijn baan als lifestyle-journalist niet meer bij. ”
Makkelijk was het opzeggen van haar baan overigens niet. “Het was de eerste keer dat ik bewust te maken kreeg met groeipijn. Ik had pijn omdat ik iets heel moois losliet, maar ik wist dat ik dit moest doen om zelf te kunnen groeien. Om verder te komen. Om een nieuwe fase in te gaan. Een fase die beter bij me zou passen. Maar ik vond het echt ontzettend moeilijk. Dit soort dingen leer je niet op school, laat staan van je ouders. Die zitten meestal in team ‘gooi je oude schoenen niet weg voordat je nieuwe hebt’. Dat vind ik altijd zo’n bullshit. Waarom is het erg om tijdelijk op blote voeten te lopen om erachter te komen welke schoenen het beste bij je passen? We doen allemaal altijd heel panisch over loslaten, maar loslaten is toelaten. Toelaten wat het leven wil, wat er geboren mag worden voor jou. Maar daar moet dus wel ruimte voor zijn.”
Huis (en hoofd) leegmaken
En die ruimte maakt Kiki, zonder op dat moment te weten wat deze stap haar zou brengen. “Ik wist: het is goed zo. Ik ga gewoon de tijd nemen om te voelen.” Kiki start met het volgen van een coachingstraject, maar ondertussen loopt de hypotheek gewoon door. “Daarom begon ik met een grote schoonmaak in huis. Ik trok al mijn designertassen en schoenen tevoorschijn. Gucci, Prada - allemaal spullen uit mijn oude leven. Ik keek ernaar en dacht: wat ligt hier voor fortuin aan designer items? Ik gebruik het amper. Toen ben ik gaan ontspullen. Eigenlijk was mijn huis het voorbeeld van de innerlijke transformatie waar ik in belandde. Alle troep moest eruit. Uit mijn huis, uit mijn hoofd. Dat jaar kwam er ook ruimte voor moeilijke gesprekken. Met vriendinnen, met familieleden, over vroeger, terug naar mijn kindertijd - wat is daar allemaal gebeurd? Welke trauma’s zitten opgeslagen in mijn leven? Voor al die dingen was ineens ruimte.”
Purpose en passie
In diezelfde periode ontwikkelt Kiki de online cursus Kennis met Kiek - van kikkererwt tot kettlebell. “Ik kon eindelijk in een rol stappen die heel graag uit mij wilde komen. Kiki als motivator en inspirator. Ergens was ik dat bij Amayzine ook wel, maar op een andere manier. Nu kon ik echt mijn eigen verhaal delen met als resultaat: meer vrouwen lekker in hun vel. Door die cursus, door al de liefdevolle reacties die ik erop kreeg, realiseerde ik me: dit is mijn passie, dit is mijn purpose. Dat vrouwen me schrijven dat ik hun lifestyle heb veranderd en daarmee een stukje van hun leven - ja, dat is gewoon fantastisch. Ik voelde voor het eerst: het draait niet om mij. Dit is veel groter dan ik ben. En ja, ik heb ook hard gelachen om mezelf. Kijk mij nou zweven. Wie had dat ooit gedacht? Ik in ieder geval niet.”
Meant to be
De tijd vliegt en in 2023 besluiten Kiki en haar vriend een maandje kantoor te houden op Ibiza. “Februari is geen leuke maand, dus we dachten: dan gaan we toch lekker daar in de zon zitten? We maakten het plan om elke ochtend vroeg de laptop open te klappen en dan keihard te knallen tot een uur of één, om vervolgens naar het strand te gaan. Of iets anders leuks te gaan doen. Dat werkte fantastisch. We merkten dat we heel gefocust aan het werk waren en heel veel gedaan kregen. Om vervolgens de rest van de dag te chillen. Dat inspireerde ons enorm. Het was op Ibiza dat we voor het eerst tegen elkaar zeiden: ‘Omg, dit kan ook gewoon ons leven zijn.’ Het was maar een heel klein gesprekje, maar ik voelde meteen die kriebel in mijn buik. Zo’n zenuwachtig gevoel omdat je gewoon weet: misschien gaan we dit wel echt doen.”
Waar Ibiza ook weer een helende reis blijkt waarin Kiki en haar vriend veel praten over wat ze nou echt willen in het leven, blijkt het ook het daadwerkelijk zaadje te zijn van de plant die emigratie heet. “Ik denk dat we bij thuiskomst misschien drie dagen over emigreren hebben gepraat en toen besloten we het gewoon te doen. De zenuwachtige kriebel was een vuur geworden. Fuck it, we hebben geen huis, geen baan, maar we gaan gewoon! Dat mijn moeder én Sanders moeder ook in Spanje wonen, heeft geen invloed gehad op onze beslissing, maar het maakte voor mij wel dat ik dacht: dit is gewoon meant to be.”
Plezier delen, het mooiste wat er is
Inmiddels leven Kiki en haar vriend een jaar in het Spaanse dorpje Llíber in de provincie Alicante. Een jaar waarin heus niet alles van een leien dakje ging, maar waarvan ze beiden geen moment spijt hebben gehad. “Natuurlijk mis ik mijn vrienden en familie weleens, maar als dat gevoel te sterk wordt, dan ga ik gewoon een weekje terug naar Nederland. Die luxe hebben we gelukkig. Maar eerlijk: we leven hier gewoon echt ons droomleven. Sander heeft zijn eigen bbq-catering-bedrijf opgezet en geeft bbq-workshops, en ik organiseer retreats. In het begin moest ik bij iedere aanmelding huilen. Ik had nooit van dit leven durven dromen, maar nu gebeurt het gewoon. Samen met mijn moeder help ik Sander bij zijn cateringklussen. We zijn echt een soort Mamma Mia-familie. We zijn kneiterdruk, maar wel op onze eigen voorwaarden. Elke dag als ik ‘s ochtends naar buiten loop en een kopje koffie drink in onze fantastische tuin met uitzicht op de vallei, op zoveel groen, op zoveel rust en zoveel vogels, dan voel ik me fucking trots en mega dankbaar dat dit ons leven is. Een leven waar we keihard voor hebben geknokt, en waar we ons eigen plezier delen met anderen. En dat delen, dat vind ik echt het allermooiste wat er is.”
