fbpx

Kim Feenstra fotografeert Everon Jackson Hooi!

Intiem, persoonlijk en onthullend: in haar rubriek Up close & personal fotografeert Kim Feenstra voor elk nummer van WENDY een bekende persoon. Dit keer: acteur Everon Jackson Hooi, die we kennen als Bing uit Goede Tijden, Slechte Tijden.

Curaçao

‘Voor het vliegtuig op Curaçao landt, maakt het altijd een grote draai bij Westpunt. Als ik dan het eiland weer onder me zie liggen, voel ik iets magisch. De weggetjes, de gekleurde huisjes, de zee: mijn jeugd. Elk jaar ga ik er op familiebezoek. Zodra de vliegtuigdeur opengaat en ik de hitte op mijn huid voel plakken, word ik een beetje emotioneel. Ik had het heerlijk daar, ben enig kind en woonde met mijn moeder, oma en twee ooms. Ik groeide op zonder vader, maar ik wist wie hij was. Vaak beloofde hij dat hij langs zou komen en dan zat ik uren te wachten voor het huis. Hij verscheen nooit. Daar ben ik lang erg boos en verdrietig om geweest. Waarom ging hij zo met me om? Ik ben het toch waard? Ik voelde me in de steek gelaten. Het lag niet aan mij, weet ik nu. Het was zijn keuze. Omdat ze alleen was, moest mijn moeder voor het inkomen zorgen. Ze werkte als schoonmaakster en bij een supermarkt. Oma voedde me op en verwende me ontzettend. Ze bracht me manieren en respect bij. Ik speelde altijd buiten, meestal alleen. Speelgoed had ik niet, wel fantasie. Heel véél fantasie. We woonden vlak bij een heuvel. Die beklom ik en dan deed ik alsof ik een menigte toesprak – net zoals de dominee in de kerk waar ik met mijn strenggelovige moeder naartoe ging. Ik vond de manier van spreken van de predikant waanzinnig interessant. Blijkbaar zocht ik toen al een podium.’

everon

Nederland

‘We zouden voor zes maanden naar Nederland gaan. Sinds mijn geboorte heeft mijn moeder last van haar schildklier; ze zocht hier medische hulp. Maar we bleven. Hoewel ik pas acht was, voelde ik heel sterk: hier begint mijn nieuwe leven. Ik groeide op in Dordrecht. Het begin was moeilijk. Soms zat ik in tranen in de klas omdat ik Curaçao zo miste. Mijn familie, mijn hond en kat, het buiten zijn: het was allemaal in één klap weggevallen. Hier in Nederland gebeurde alles binnen, buiten was het koud. Het schoolplein voelde ’s winters als een koelkast. Ik had een behoor­ lijke taalachterstand, want thuis en op het eiland had ik voor­ namelijk Papiaments gesproken. Gelukkig zat ik bij een paar Antilliaanse jongens in de klas en die hebben me goed opgevan­ gen. Als ik iets niet begreep, vroeg ik het hen. Doordat ik zo jong was, wende ik snel. Ik ervoer ook hoe het was om “een kleurtje” te hebben. In een supermarkt moesten mijn vriendjes en ik onze trainingsjasjes altijd openritsen, zodat ze konden checken of we niets hadden gestolen. En buschauffeurs keken altijd net iets langer naar mijn busabonnement, terwijl anderen gewoon konden doorlopen. “Hij is toch wel echt, hè?” Dat doet iets met je, hoor. Maar toch liet ik me nooit opfokken en heb ik me nooit minderwaardig gevoeld. Ik wist: ik moet hier leven, dus ik moet me aanpassen. Ik wilde niet verbitterd raken.’

Acteren

‘Op de middelbare school noemden ze me “showmaster”, want bij schoolmusicals eiste ik altijd de hoofdrol op. Ik wist op jonge leeftijd al dat ik de showbizz in wilde en schreef ik lange brieven aan castingbureaus – ik had daarover gelezen in de Hitkrant. Op mijn veertiende had ik mijn eerste casting voor GTST. Ik was anderhalf uur te laat, haha. Heb een paar acteerdingetjes gedaan, tientallen keren werd ik afgewezen. Maar ik bleef in mezelf geloven. Ik voelde dat het eens zou lukken. Hoewel mijn moeder soms opperde dat ik misschien beter iets anders kon doen, zag ze dat het mijn passie was. En toen kreeg ik mijn eerste grote rol, in De Erfenis. Al bij de auditie wist ik: deze is voor mij. Alles klopte eraan, zoals dat het op Curaçao speelde. Toen ze me belden dat ik het was geworden, heb ik gehuild als een klein kind. Zo blij! Twee jaar later kwam ik bij GTST. En nu, dertien jaar later, zit ik er nog. Ik ben hier volwassen geworden en heb veel neven­ activiteiten aan de serie te danken. Elke dag mag ik doen wat ik het liefste doe. De ambitie is doorgroeien; hoofdrollen in films of in series. Maar alles gebeurt wanneer het moet gebeuren.’

Lees het hele interview in WENDY #18

Lees meer van WENDY#18, die nu in de winkels ligt.

cover



WENDY Zomer special

Zomer op een eiland!


Een special vol eilandliefde en eilandinspiratie.


 

LAAT JE INSPIREREN DOOR ONZE WEKELIJKSE NIEUWSBRIEF