fbpx

Antoinette Beumer en dochter Julia over hechte band

Regisseur Antoinette Beumer (55) en dochter Julia (20, levensgenieter) zijn geen échte ‘maatjes’ (‘dat zou toch heel gek zijn?’), maar hebben wel een hechte band, die zich kenmerkt door openheid en vooral veel liefde. Antoinette debuteerde afgelopen januari met de roman Mijn vader is een vliegtuig.

Tweerichtingsverkeer

Julia: ‘Een vriendin van mij vindt dat ik precies dezelfde blik in mijn ogen heb als mama als ik mensen bekijk, in een koffietentje of zo. Ik kan echt een beetje staren, en dat heb ik van mijn moeder.’ Antoinette: ‘Maar ‘vriendinnen’ zijn we niet, dat zou ik zelfs ongezond vinden.’

J: ‘Ik kijk tegen mijn moeder op en zie haar als voorbeeld. Ik deel vaak dezelfde dingen met mijn vriendinnen als met haar. Maar bij vriendinnen doe ik alsof ik alles onder controle heb, mijn moeder vraag ik om advies.’
A: ‘Vier jaar geleden overleed mijn moeder. Haar dood was de aanjager van mijn roman over familie en moederschap die binnenkort uitkomt. Het gaat over een vrouw die instort en op zoek gaat naar de oorsprong van haar angsten. Het is deels autobiografisch, maar ik heb ook veel verzonnen. Dat leek me wel zo gezond.’

Antoinette Beumer regisseerde o.a. de films De gelukkige huisvrouw (2010) en Soof (2013). Ze is de zus van actrices Marjolein Beumer en Famke Jansen. Begin 2018 verschijnt haar debuutroman Mijn vader is een vliegtuig, die deels is gebaseerd op haar eigen jeugd. Meer informatie: lebowskipublishers.nl” ]

Naar buiten gekeerd

A: ‘Toen Julia net was geboren, heb ik urenlang naar haar liggen kijken, en zij naar mij. Het was alsof ik mijn zus Marjolein had gebaard, alsof ik haar al kende. Haar eerste levensjaar was ze zó zoet en rustig, als een soort boeddha. Haar oudere zus Rosa was wat jaloers, maar Juul liet dat gewoon over zich heen komen. Na een jaar was dat stille voorbij, en werd ze veel aanweziger. Juul houdt van mensen, ze is naar buiten gekeerd. Toen ze twee jaar was, zaten we in een verbouwing. Stond zij dolblij elke dag de werkmannen op te wachten.’

J: ‘Mijn moeder is passievol. Ze toont haar emoties uitbundig. Als ze vrolijk is, wordt iedereen dat ook, maar andersom krijgt ze ook de hele stad chagrijnig als ze een rotdag heeft. Ik lijk best op haar, we functioneren goed in gezelschap en zijn sociaal. We zijn hecht met elkaar, en dat werd sterker na mijn puberteit.’
A: ‘Toen Juul vijf was, ben ik gescheiden (van regisseur Joram Lürsen, red.). We hebben onze kinderen altijd samen opgevoed, maar op haar vijftiende kwam zij voltijds bij mij wonen. Daar ben ik achteraf ontzettend blij mee, het maakte onze band sterker en het was gewoon gezellig.’
J: ‘Ik ben best wel pro-scheiding. Ik geloof er heel erg in dat mensen uit elkaar moeten gaan als dat noodzakelijk is en je niet meer gelukkig bent. Binnen ons gezin was het een heel goede keuze, daarna werd
het voor iedereen gezelliger, ook toen er nieuwe partners kwamen. Ik vind het heel bijzonder en knap dat mijn ouders altijd zo liefdevol naar elkaar zijn gebleven.’
A: ‘Voor ons stond dat als een paal boven water. We wilden gezamenlijk blijven opvoeden, de zorg fiftyfifty doen. Het is waanzinnig dat dat is gelukt, Joram en ik zijn gewoon vrienden. We eten vaak met z’n allen, ook met mijn partner erbij (documentairemaker Maaik Krijgsman, red.).’
J: ‘Mijn vader noemt Maaik mijn “tweede vader”. We hebben een groep met z’n allen op WhatsApp.’

Kerst samen

J: ‘Mijn zus Rosa is vier jaar ouder en woont in Amerika om medicijnen te studeren. Mijn moeder en ik missen haar erg, maar ik vind haar beslissing nog steeds heel goed. Dit jaar zijn we met kerst met z’n allen. Dat is best bijzonder want behalve ik zit mijn familie veel in het buitenland, voor werk.’
A: ‘Ik verheug me er heel erg op, we gaan sowieso veel eten samen.’
J: ‘Ik kom uit een familie van sterke vrouwen. Laatst zat ik in de auto met mijn moeder en praatten we over het moederschap. Mama probeerde me uit te leggen wat een moederband betekent, nu mijn zus en ik niet meer thuis wonen. Het was een mooi gesprek, maar ineens zag ik een heel knappe jongen fietsen. En onderbrak ik haar dus even met de opmerking “Zo, hallo daar!”.’
A, lachend: ‘Ik had die jongen vlak daarvoor ook al gespot. Wat Juul zei, dacht ik. We moesten er allebei erg om lachen. We reageren vaak hetzelfde op situaties, observeren allebei heel sterk en voelen ons vrij bij elkaar. Ik denk dat we het overal over kunnen hebben.’

WIN: Het boek’ Mijn vader is een vliegtuig’

De bijna veertigjarige Eva lijkt alles te hebben: een mooi gezin, een succesvol bedrijf, en binnenkort het huis van haar dromen. Dan sterft haar moeder en beginnen de nachtmerries. Eva wordt steeds angstiger en raakt ervan overtuigd dat er gevaar dreigt voor haar en haar kinderen – langzaam maar zeker verliest ze haar grip op de werkelijkheid.
Ze gaat op zoek naar de oorsprong van haar angsten in haar vroege jeugd en ontdekt hiaten in haar geheugen. Als ze besluit contact op te nemen met haar vader die al 33 jaar in een psychiatrische inrichting verblijft, is dat het begin van een uitputtende en beangstigende ontdekkingstocht naar het verleden.

Wij mogen 5 boeken weggeven! Wil je kans maken? Stuur dan een mailtje naar online@wendymultimedia.nl o.v.v. ‘Mijn vader is een vliegtuig’



WENDY Zomer special

Zomer op een eiland!


Een special vol eilandliefde en eilandinspiratie.


 

LAAT JE INSPIREREN DOOR ONZE WEKELIJKSE NIEUWSBRIEF