‘Je kind zeurt al jaren om een huisdier. En heel soms denk je: waarom ook niet! Ik denk dat het heel goed is voor een kind om de taak te krijgen voor een dier te zorgen. Het leert ze zelfstandig zijn, liefde te voelen voor een levend wezen. Zorg en verantwoordelijkheid te dragen. Ik ben opgevoed met dieren en dan schijnt het dat je later zelf ook makkelijker huisdieren neemt. Bij mij thuis is het inmiddels de Ark van Noach. Pippi Langkous zou jaloers zijn op mijn huishouden. Het begon allemaal met het hondje Spot. Hij was mijn eerste baby. Al snel kwam daarop Isabella, ons eerste kindje, en de rest is geschiedenis. Een pony, schapen, een geitje, vissen, een tamme eend, kippen, een dwerghamster, konijnen, honden, een bejaarde poes en alles wat komt aanlopen, mag blijven.

De pony liep in de zomer door de keuken en de kippen schromen niet om zelf een stukje fruit uit de fruitschaal te pikken als de achterdeur openstaat. Een beestenboel dus, waarbij mijn kinderen regelmatig met een kip onder hun arm rondlopen. Ik hoop dat als ze later terugkijken op hun jeugd ze me niet voor gek verklaren. Ik, Moeder Natuur. Ik snap dat je niet zit te wachten op een paard in de hal of een kip op je wijnrek, maar ik kan je wel een paar tips geven, mocht je willen beginnen aan een huisdier. Als eerste: je moet kiezen wat voor vriend er in huis wordt gehaald. Een met schubben, veren of een vacht?

Schubben: een kind kan heel veel lol hebben van een bak met visjes. Heb je als ouder of verzorger zelf weinig omkijken naar. Het uitzoeken van guppies in de dierenwinkel geeft al de nodige pret. Ik raad ook echt guppies aan, omdat die relatief makkelijk zijn om te houden. Tegenwoordig zijn er echt leuke aquariums met allerlei gave attributen. Elsa op de bodem of een Cars-schuilplaats voor de kleine visjes. Het enige is: een huisdier met schubben (ook reptielen en slangen) zijn over het algemeen niet heel knuffelbaar. Wat je kunt doen, is afspreken dat als je kind de visjes voor een bepaalde tijd goed kan verzorgen, jullie willen overwegen om over te gaan tot iets… zachters. (En voor je het weet, heb je een dierentuin ;-)). Iets zachters dus. Tuurlijk is een hondje of een lieve kat het leukst.

De verzorging is alleen intensief. Waarover ik me echt heb verbaasd, is hoeveel lol de kinderen hebben met onze dwerghamster Witje. Het arme beest slaapt het liefst overdag, dus we hebben duidelijke afspraken over het ontwaken van Witje. Dat moet zachtjes en lief gebeuren en niet meerdere malen per dag. Als Witje eenmaal wakker is, loopt ze over de handen en voeten van de kids heen. Die moeten blijven zitten wanneer ze Witje vasthouden, want als Witje uit hun handen valt en naar beneden stort, voelt het voor dat kleine dier als een vrije val vanuit een wolkenkrabber. Witje is een makkelijk te onderhouden vriendje in een leuke kooi vol buizen en radjes. Een diertje dat semi-solitair is. Dus je hoeft je niet schuldig te voelen dat-ie daar alleen achter de tralies zit.