Had voormalig farmaceut Paul Flapper twintig jaar geleden om zijn mening over paardencoaching gevraagd, en hij had je waarschijnlijk met gefronste wenkbrauwen aangekeken. Laat staan dat hij had geloofd dat hij er ooit zélf zijn brood mee zou gaan verdienen. ‘Ik coach? Wetenschappelijke Paultje? Nog in geen honderd jaar.’
Inmiddels is Paul al tien jaar een gevierd leiderschapscoach voor individuen, teams, organisaties en gezinnen. In het coachen met de inzet van paarden combineert hij zijn passie voor innovatieve wetenschap en zijn ervaring als directeur en bestuurder, met wijsheden uit oude culturen en de natuur. “Elke dag als ik thuiskom van het coachen met de paarden, zeggen mijn vrouw en kinderen: ‘Het was zeker weer een heel bijzondere dag?’ En dan kan ik altijd weer antwoorden: ‘Ja, dat klopt, dat was het zeker.’”
De ingeving
Paul werkt vijf jaar als marketing- en salesdirecteur in de gezondheidszorg als hij tijdens het strijken van zijn overhemd denkt: ‘Ik ben goed in wat ik doe en heb veel plezier in mijn werk, maar wat voegt nog een jaar toe?’ Kort daarna wordt hij gebeld door headhunters en start hij bij een bedrijf dat gespecialiseerd is in de behandeling van levensbedreigende zeldzame ziekten. “Hoewel de farmacie regelmatig in een verkeerd daglicht staat, konden wij met ons bedrijf kinderen die geboren waren met een levensbedreigende zeldzame ziekte, vanuit de biotechnologie weer levensperspectief geven.”
Parallel aan deze periode volgt Paul meerdere opleidingen en leiderschapstrajecten, en doet hij praktische ervaring op als algemeen directeur en bestuurder. Toch weet hij al bij het tekenen van zijn arbeidscontract: dit wordt mijn laatste baan in loondienst.
De overstap
Op een gegeven moment komt hij in aanraking met een leiderschaps-assessment dat anders is dan al het andere dat hij ooit had meegemaakt in het oerwoud aan assessments, testen en metingen. “Ik was inmiddels zelfs wat sceptisch over talentmetingen. Dat werd versterkt toen ik in tien minuten klaar was met dit leiderschaps-assessment, waar ik een soort plaatjes en wat zinnetjes moest kiezen. Ik dacht: wat een flauwekul. Maar tijdens het terugkoppelingsgesprek dacht ik: holy moly – dit gaat diep en raakt zo de kern, hoe kan dit? Haal je dit allemaal uit die meting? Hoe kan ik na al die jaren kennis vanuit opleidingen en ervaring nog zoveel over mezelf leren?”
Paul voelt dat hij iets met deze meting moet doen, vervolgt - nog altijd kritisch - de vervolgopleidingen en krijgt opnieuw een ingeving: misschien moet ik dit, het meetbare, combineren met opstellingen met paarden. “Grappig genoeg waren er op dat moment nog in geen velden of wegen paarden in mijn leven te bekennen, maar een paar jaar daarvoor had ik een opleiding gevolgd tot systemisch coach (familieopstellingen) - dat leek me zinvol voor mijn functie als directeur.
‘Je hoort bij ons’
Paul vervolgt: “Op een alumnibijeenkomst van die opleiding was er op een gegeven moment een familieopstelling met paarden.” Dat wilde Paul wel meemaken. “De coach met paarden die de familieopstelling begeleidde, vroeg aan de groep van vijftig mensen wie er mee wilde doen. Zo’n dertig man stak een hand op. Ik ook. Vervolgens moesten we een plek in de ruimte met het paard innemen en ons verbinden met een specifieke vraag om mee te werken. Mijn vraag was: ‘Wat is mijn plek en mijn kracht in relatie tot paarden?’”
“Het tweede deel van de bijeenkomst had als titel: ‘sjamanistisch werken met paarden’. Ik weet nog dat ik dacht: Sjamanistisch? Oo, donder toch op. En toch ben ik gebleven. En wat er toen gebeurde… ik kan het haast niet terugvertellen. Ik heb daar dingen gezegd, mensen begeleid die op de grond lagen, en een onbeschrijfelijke dynamiek gezien van vrouwenkracht en mannenkracht. Het was heel intens en heel bijzonder, en bovenal wist ik: dit klopt. Hier heb ik iets te doen. Helemaal op het eind, toen de sessie eigenlijk al klaar was, kwam één van die paarden ineens van achteren naar mij toe lopen en gaf me een kus op mijn wang. Het kan me nu nog ontroeren, zo levendig zit deze herinnering in mijn systeem. Toen dat paard daar bij mij stond, kwam er heel helder een zinnetje in me op: dit is je plek, hier heb je je taak, je hoort bij ons. En precies op dat moment komt de paardencoach, die denk ik op wel tien meter afstand van me stond en naar wel vijftig verschillende mensen had kunnen lopen, naar me toe en zegt: weet je wat dit paard tegen je zegt? En vervolgens zegt ze op één woord na, precies dat zinnetje dat in mijn hoofd was opgekomen. Mijn vraag was beantwoord. Daarna heeft het nog drie jaar geduurd voordat mijn ego zover was, dat ik het werken met paarden durfde op te pakken.”
De kracht van de kudde
In 2015 stopt Paul met zijn baan in het bedrijfsleven en begint zijn eigen bedrijf: Sprakeloos Gezond. Een website heeft hij niet, maar via mond-tot-mond-reclame stroomt het al heel snel vol. Van complete directie en managementteams van vooraanstaande bedrijven tot mensen met een verslaving en mensen die al van alles gedaan hebben en vaak niet meer weten waar ze verder geholpen kunnen worden: Pauls’ combinatie van talentmeting en paarden maken keer op keer mogelijk wat anderen voor onmogelijk houden.
“Een voorbeeld van wat de paarden op zo’n moment dan doen? Laatst was er een vrouw die als drie maanden oude baby was weggegeven door haar ouders, met als gevolg dat ze haar hart had gesloten. Voor eigenlijk alles en iedereen. Haar verbinding met haar gevoel was geblokkeerd. Daardoor liep ze nu vast in haar leven en werken. De paarden lieten zien dat het kwetsbaar was. In de familieopstelling, stelde ze één representant op voor haar hart. Op grote afstand van haar eigen plek. Vlak voor haar hart bleef ze stilstaan. Ze kon letterlijk niet meer bewegen. Op dat moment gaf het paard haar letterlijk een klein duwtje in de rug, waardoor ze de beweging naar haar hart uiteindelijk toch kon maken en het eindelijk in haar armen kon sluiten.”
Energetisch
Hoewel Paul een deel van zijn werk vroeger als zweverig zou hebben bestempeld, weet hij nu inmiddels beter. “Ik wist er te weinig van en zweefde daar zelf nog in onwetendheid en onervarenheid. Paarden zijn van oorsprong vluchtdieren en zijn energetisch hoog ontwikkeld. Als er gevaar dreigt, is er geen tijd om te overleggen wie er nou de leiding neemt en welke kant ze op moeten rennen. Dat dragen ze via energie op elkaar over. Dankzij onze technologische innovaties en apparaten is een deel van wat wij met de paarden doen zelfs meetbaar.”
Naar je binnenwereld
Wie Paul tot slot een paardensessie zou aanbevelen? “Eigenlijk iedereen. Of je nou een groot probleem hebt waar je steeds tegenaan blijft lopen, of jezelf of je team graag ontwikkelt: het is altijd zinvol. Ik heb de grootste goeroes in de bak gehad die al heel veel aan ontwikkeling gedaan hadden, waarvan de monden echt openvielen tijdens een sessie. Ik heb geen glazen bol en kan niet precies vertellen op welke wijze jouw perspectief vorm gaat krijgen, maar wat ik wel met zekerheid kan stellen, is dat het patroondoorbrekend, betekenis- en waardevol gaat zijn in lijn met wat jouw bedoeling is.”
Dat laatste legt Paul uit. “Universeel gebeurt er heel veel in de wereld. Oorlogen, het dreigende klimaat. Daardoor krijgen mensen al snel het gevoel van: wat stel ik nou eigenlijk voor? Bij jonge mensen van rond de vijftien zie ik zelfs echt een patroon. Veel van hen denken: wat heeft het leven voor zin? Ik ben in mijn uppie toch niet impactvol. Door apps als TikTok en Instagram, waar iedereen de schone schijn ophoudt, denken ze daarnaast ook nog dat er iets mis met ze is. Waar de meting en de paarden hen, maar eigenlijk dus iedereen bij helpen, is de begeleiding naar je binnenwereld. Niet kijken naar de buitenwereld, maar naar wat jíj belangrijk vindt, waarin je waardevol bent en waar jíj gelukkig van wordt. En als je die persoon vindt, jouw ware zelf, dan pas kun je doen wat je hier te doen hebt en kun je van waarde zijn. Van daaruit hoef je de wereld niet te redden, maar je kunt hem wel een klein beetje mooier maken. Gewoon door te doen wat je het allerbeste kunt en het allerliefste doet.”
