Eens per maand geef ik een update. Dan schrijf ik een blog. Een blog over mijn leven met een ongeneeslijke kanker. Een afspraak die ik maakte, toen ik in februari mijn eigenwijze schoenen aantrok en Wendyonline mailde om mijn blogs aan te bieden. Wendy als naamgenoot, de inhoud en style van haar blad, en daarbij mijn kinderen als haar fan vanwege de Voice Kids maakte dat een logische stap.

Over een andere boeg

Waarbij ik vroeger eigenlijk nooit mijn gedachten of hersenspinsels op papier zette, doe ik dat nu eigenlijk steeds vaker. Niet alleen om het in een blog uit te geven. Het geeft ook rust in mijn hoofd. En dat kan ik wel gebruiken in deze tijd. Mijn hoofd loopt over van het proberen te creëren van mogelijkheden.

Over 15 juni

Inmiddels had ik de afgelopen weken al genoeg woorden op papier om een blog mee te vormen. Zo schreef ik over 15 juni. Een dag die ik al jaren ken als de verjaardag van één van mijn beste vriendinnen, Carolien. Waar ik samen met Deborah al meer dan 25 jaar een 3-eenheid mee vorm. Over de onvoorwaardelijke steun die ik van hen krijg. De ideeën die ze aanreiken om te helpen.

Het verhaal bracht me naar 15 juni van dit jaar. De afsluiting van het lustrum van de Rijksuniversiteit Groningen. Zij vierde haar 405 jarig bestaan. Dit jaar ben ik met mijn studiegenoten niet van de partij, maar 5 jaar geleden waren we dat wel. Toen vierden we het groots. Met deze studiegenoten. Vrienden. Gevonden tijdens studie en sommigen zijn blijven plakken voor het leven.

De herinnering

En van dat lustrum van 5 jaar geleden bracht Facebook mij een herinnering. Een post van mij, lachend onderweg naar de Grote Markt om feest te vieren. Het bracht mij terug. Terug naar toen. Mooie herinneringen. Maar ook confronterende herinneringen. We waren compleet. Ons team van studiegenoten was compleet. Was. Nu, 5 jaar later, missen we in dit team Elise. Mijn studiegenoot. Onze studiegenoot. We hadden veel overeenkomsten. Naast onze studie. Ook in ons carrièrepad en de stappen die we daarin ondernamen. Helaas is de diagnose kanker onze laatste overeenkomst gebleven.

Be a magnet for miracles

Zij schrijft over deze overeenkomsten in een kaart. In oktober 2016 stuurt ze mij deze. Zij heeft inmiddels al kanker en ontdekt dat ik het ook heb. Ze stuurt mij een prachtig verhaal om mij een hart onder de riem te steken. Ze sluit af met: Be a magnet for miracles. Ze gelooft in mogelijkheden. En ik heb dat op dat moment heel hard nodig. Anderhalve maand later overlijdt ze. In december 2016. Een schok. Een knauw in mijn vertrouwen. Vertrouwen in dat het goed kan komen met mij. Ik krabbel na de chemo weer op en denk vaak aan haar. Haar kaartje hangt sindsdien bij ons in de keuken. Op het prikbord. Ik ken haar tekst over de statistieken en eigen mogelijkheden creëren uit mijn hoofd.

Lotgenoten

En ze blijft helaas niet de laatste lotgenote, die het niet redt. Het geeft me vaak een knauw in mijn vertrouwen. En dat gebeurt de afgelopen weken door het overlijden van 3 veel te jonge vrouwen, te vaak. Het kost me altijd weer een paar dagen en dan hervind ik mijn kracht weer. Dan laat ik de statistieken weer los en vertrouw op mijn eigen kracht. Ik wil nog steeds de magneet voor wonderen zijn. En toch besluit ik mijn bijna kant en klare blog aan te passen. En aan te vullen. Deze week. En dat komt door Maarten.

Maarten

Ik vraag in een interview in WENDY magazine in mei om ideeën en tips. Om verder te gaan. En ik krijg ze. Van onbekenden. Maar veelal ook van bekenden. Aanbiedingen om te helpen. En ik heb nog steeds moeite om dat aan te nemen. Tot nu toe. En dat komt grotendeels door Maarten. Geen oude studievriend. Geen vriend uit het verleden. Ik ben zelfs geen bekende van hem. Hij ook niet van mij. Maar iedereen kent hem. Deze topper zwom namelijk afgelopen weekend de Elfstedentocht. Hoe je dat doet? Wat een held! Maarten en ik hebben een gemeenschappelijke deler: kanker. En daar een oplossing voor vinden. Allebei op onze eigen manier. Maar vanwege deze gemeenschappelijke deler mail ik hem begin van dit jaar wel. Het willen vinden van een oplossing. Voor mij. Voor anderen. Ongeacht de aanvliegroute er naar toe.

Ik verwacht geen antwoord te krijgen, maar krijg deze uiteraard wel. En eigenlijk wel één die ik verwacht had: zijn stichting/foundation zet zich samen met KWF in om kanker aan te pakken. KWF kiest de patiënten en de onderzoeken. Mijn grenzeloze genezing over de landsgrenzen van Nederland heen voorkomt een mogelijke samenwerking. Niet geschoten is altijd mis. En dan zwemt hij afgelopen weekend legendarisch. Met de kans om het, net als vorig jaar, niet te halen. Hij herpakt zich en hoe! En zijn doorzettingsvermogen inspireert mij. Geef nooit op. Ook niet als alles tegen zit. Ik gooi het over een andere boeg en bundel alle ideeën van lieve mensen om mij heen.

Krachtenbundel

Ook in de actie van Maarten worden krachten gebundeld. Iedereen doet mee. Samenwerkende team. Focus. Dus we bedenken een doneercadeau: armbanden met prachtige gedichten. Een samenkomst van vele lieve mensen om mij heen. Om verder te gaan om het einddoel van de crowdfunding te halen. Het doneercadeau dient als een een dank-je-wel-plan, als een dank-voor-het-vertrouwen-plan, als een blijf-bezig-plan. Ik ga net als Maarten voor de eindstreep.

Toch 11 steden?

Bij 600 armbanden is het streefbedrag gehaald. Misschien is het een idee om alle 11 steden in Friesland langs te gaan? Niet zoals Maarten via het water. Ik kom met mijn zwemconditie waarschijnlijk niet eens Leeuwarden uit. 11 steden keer 60 armbanden. Zo lijkt het opeens heel overzichtelijk. Lijkt het te doen. Voor nu eerst doneercadeaus online. Laat het lopen naar de brievenbus voor mij maar beginnen. We gooien het dus over een andere boeg. Een nieuwe stap.  Aan het werk voor donaties. 600 donaties. 600 armbanden.

Over Wendy

Wendy Wagenaar heeft de diagnose uitgezaaide eierstokkanker. Vanaf deze diagnose heeft ze altijd een plan gehad. En stilzitten en de prognose laten uitkomen zijn geen onderdelen van dit plan. Ze kan dit echter niet alleen. Ze wil graag haar immuuntherapie een vervolg geven. Help jij haar mee met een donatie?

Iedere maand deelt Wendy haar zoektocht naar genezing met ons.